„Bez glutenu Bez wyrzeczeń” już w sprzedaży!

A ja miałam to szczęście, że mogłam na żywo wypróbować kilka przepisów z tej pozycji i to w wykonaniu samej autorki! 😀 Od czego by tu zacząć… Pierwsze spostrzeżenie: bardzo różnorodnie, kolorowo i tak aromatycznie, że brzuch sam burczał, a ślinianki wariowały w oczekiwaniu na konsumpcję. Szczególnie polecam gulasz z ciecierzycy jako danie obiadowe (brak mięsa w tym daniu zupełnie uszedł mej uwadze – nie sądziłam, że można wydobyć tak bogaty smak z samych warzyw!), a na deser arcypyszny tort czekoladowy z wiśniami (jest tak delikatny, rozpływający się w ustach, a zarazem tak mocno czekoladowy, że na samo wspomnienie dostaję ślinotoku, haha). Całość zapita pysznym zielonym koktajlem i tak… sjesta po takim obżarstwie! 😀

Chciałam zadzwonić, ale wydaje mi się że pisząc przekaże wierniej emocje. Siedzę z nią – Siedzę, a obok leży Twoja książka. Ale zacznijmy od początku. Kiedy podekscytowane wpadłyśmy z Kolatką do empiku, szybkim krokiem odnalazłyśmy kulinarię. Jednakże jako że nie uchodzę za cierpliwą osobę, podbiegłam do kasy, pytając o „Bez glutenu. Bez wyrzeczeń” ponieważ nie mogłyśmy jej dostrzec. Pani zaczęła wklepywać coś w komputer i po chwili mówi ” Mieliśmy na pewno, ale nie wiem czy jeszcze są dostępne tutaj. Zaraz sprawdzę. To Madejskiej tak?” O mało nie dostałam zawału, słysząc to nazwisko, które tak często słyszałam, wyczytane przez naszych licealnych nauczycieli. TAK! Kolatka chichrała się jak nigdy, chwaląc szeptem naszą KOLEŻANKĘ Z KLASY. Kiedy już dokonałam zakupu, nie wiem jakim cudem nie wpadłyśmy na ludzi w Kaskadzie, kartkując książkę i co rusz wyrywając ją sobie z rąk. Najbardziej przykuło naszą uwagę zdjęcie na ostatniej stronie. Nie mogąc się na nie napatrzeć, podziwiając jak pięknie na nim wyszłaś. nie odrywałyśmy od niego oczu przez kilka sekund i nagle rzuciło mi się w oczy.. Jest -‚Klaudii”.. Ogarnęła mnie fala niesamowitego ciepła. Było mi tak niezmiernie miło na sercu, ze nawet nie umiem tego opisać. Łzy cisnęły się do oczu. Kiedy wracając już z przystanku do domu, kartkowałam ją po raz setny zatrzymałam się na wpisie ‚naleśniki ze szpinakiem’. I już wtedy popłynęła łezka. Wpadłam do domu i podsunęłam Matiemu wpis pod nos skacząc z jednej nogi na drugą. Niby tylko wpis, a poczułam się taka.. zapamiętana.. Jesteś Wera cudowna! Książka jest cudowna! Wciąż oglądam ją na nowo a kolejne potrawy walczą o swoją pierwszą pozycję w kolejce kuchennych debiutów: hummus czy też wspaniałe kotleciki? Kaszę jaglaną kupiłam już wczoraj, wiedząc że dziś w końcu będę miała okazję kupić Twoją książkę. Teraz tylko czekać na autograf! Ostatnio ciągle się wzruszam i szeroko uśmiecham, czytając czy to dziękczynny sms Twojego taty, wpis na facebooku mamy, wspominający filmik, czy też teraz czytając Twoją książkę. Jesteście wspaniali! Rozpiera mnie duma że poznałam tak utalentowaną i cudowną osobę jaką jesteś Ty! Jest mi tak bardzo miło że znalazło sie miejsce nawet na mnie w Twej pięknej książce To cudowny gest, a te cudowne słowa… dziękuję Ci! Niesamowite przeżycie tak po prostu czytać ksiązkę, tyle co kupioną w empiku, i widzieć Twoje nazwisko na okładce, a nawet i swoje imię w środku.. !!!!!!!! Gratuluję Wera, jesteś wielka, i jeszcze raz – ksiązka przepiękna! zdjęcia, wspomnienia, przepisy! Podbijasz serca!

Weroniko jesteś tak wspaniałą dziewczyną i tak bardzo przypominasz mi moją córeczkę.Kiedy czytam te wszystkie komentarze min.od twojej cioci to tak jak bym czytała o mojej córce.Sledzę twojego bloga od ponad 2 lat,bo wtedy zdiagnozowano u mojej córki celiakię-miała wtedy 6 lat i tak jak ty wieczne problemy zdrowotne(na myśl o tym czuję scisk w gardle).Bardzo ciężkie były początki i nadal nie jest lekko ale jak patrzę na moje dziecko,które pomimo tylu trudnych chwil w życiu tak doskonale sobie radzi to serce mi rośnie.Jest tak bardzo ambitna i tak rozsądna na swój wiek dąży zawsze do celu i nie poddaje się nigdy.Dziś Moja Maja ma prawie 9 lat i marzę aby była człowiekiem takim jak Ty Weroniko.Z całego serca,życzę Tobie szczęścia.